коментира (св. и несв.)
Анализирајќи ја музичката структура на поезијата, Соломон Маркус во неговата „Математичка поетика“ коментира две во основа противставени теоретски стојалишта: едното е дека звучната убавина на стихот не може да делува независно од смислата која ја имаат зборовите во песната и дека звучната релевантност вон лексичките и граматичките морфеми всушност и не постои.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Ги коментираат настаните.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Земјата, корењето биле со козичката, дополнуваше, коментираше Чанга.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Но нешто ќе се случи, жално коментираше Чанга и мислеше да го остави читањето, меѓутоа, судбината на козлето силно го копкаше.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Козличето се гостеше со сочните лисје и трева. О, колку е среќно козлето, коментираше гласно Чанга, се внесуваше во текот на настаните во расказот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Никој не се мурти, никој не коментира, сите сложно кимаат со главите.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Подоцна, кога во едно интервју Дишан го коментираше ова патување објаснува дека патувал во главниот град на Баварија во посета на еден сликар на крави кого го запознал пред неколку години во Париз.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Впрочем, секогаш ќе има време да се отвори една рестриктивна дискусија, затоа што авторот и понатаму не престанува многу сериозно да го коментира поголемиот дел од својата продукција.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Откако го коментира првото значење, тој додава: „потоа, со едно семантичко продолжување од високо филозофско значење, личност лишена од интелигенција, суштество осиромашено од разум.”
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Ние повторно ништо не коментиравме.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Чита, коментира. Мора да ја исполни предвидената норма за брза, инстант индоктринација.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Тој авторитетно ја крена прачката и започна да ги коментира податоците од паното за албанското православие.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Не му одговарав ништо, а тој сам коментираше, највулгарно; на пример, ме праша дали би ја заменил ученичката Луција со една коза, оти тој би можел да ми најде коза од неговото село, кога веќе мислам дека козите се толку сексапилни.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
- Е, колку нѐ изврте човеков, токму како јагула, никако да дојде до вистинското прашање што му го постави секретарот за јагулите, за рибјите патеки, за да му се спаселе јагулите, - повторно коментираше Јагулче Дримски, но сега нечујно, онака за себе.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Па и за Влатко: ново училиште, нова средина, ќе имаме многу расходи, а набргу ќе се заесени и разлади“, туривајќи таратур коментира мама Злата.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Пред паното застануваа и млади екологисти, и нечленови, читаа и гласно коментираа.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
„Всушност, јас мислам депонијата Дрисла, да речам попрецизно санитарната депонија Дрисла, онаа што е уште во пробна работа - нели? - не можела за толку кусо време да го уништи животинскиот и растителниот свет во реката, да речам рипчиња, ракчиња или што било во реката“, коментираше Ивана, цапајќи низ плитката вода.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Најупорните и оние кои со викотници ги коментираат понудените решенија, најдобро поминуваат.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Почекај барем да свртам - ми подвикна, но јас веќе гласно коментирав една од старите фотографии: Погледни!
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Публиката ја коментираше рамнодушноста со која тројцата обвинети ја ислушавме пресудата.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
